In de wereld van vandaag de dag is het heel goed mogelijk dat een kat zonder staart een voortbrengsel is zijn van genetische modificatie. Gelukkig is dat niet het geval bij de Manx, een kattenras dat een aantal eeuwen geleden ontstaan is op het eiland Man, dat gelegen is in de Ierse Zee. Bij de Manx heeft ooit een natuurlijke genetische mutatie plaatsgevonden.
Dominante genetische eigenschap
De oorzaak van deze genetische mutatie is nog steeds niet bekend. Wel is het duidelijk dat het hier om een dominant soort gen gaat, waardoor de erfelijke eigenschap – het ontbreken van een kattenstaart – moeiteloos kan worden doorgegeven aan het nageslacht, dat zónder of slechts met enkele staartwervels ter wereld komt. In het laatste geval beschikt de Manx kat over een kleine ‘staartknot’.
Fataliteit van het gen
Er dient hier echter een kanttekening te worden geplaatst: indien zowel de kater als de poes over dit gen beschikt is de kans erg groot dat een of zelfs meerdere jonge katjes al in de buik van het moederdier komen te overlijden. Met andere woorden, als een (ongeboren) kitten het betreffende gen van beide ouders krijgt overgedragen dan is het kattenjong naar alle waarschijnlijkheid niet levensvatbaar. Vanwege dit risico wordt dit gen ook wel het ‘fatale gen’ genoemd. Onnodig te zeggen dat dergelijk dierenleed altijd moet worden voorkomen en dat het daarom de voorkeur verdient om een Manx kat met een ‘gewone’ kat te kruisen. Want ook dán is de kans op staartloze kittens namelijk groot, dankzij de predominantie van het atypische gen.
<h2
>Biologisch nut
Het ontbreken van een staart heeft mogelijke consequenties voor het Manx kattenras. Een staart heeft tenslotte een aantal biologische voordelen: wanneer katten gaan rennen, jagen of springen kunnen ze ook dankzij hun staart hun evenwicht behouden. Bovendien gebruiken katten hun staart als middel om te communiceren: ze kunnen ermee aangeven of ze blij, bang of boos zijn.
Pathologie
Omdat Manx katten niet over een (volwaardige) staart beschikken zijn ze vatbaar voor bepaalde lichamelijke ongemakken die meestal voortkomen uit het afwijkende aantal wervels in het onderste deel van hun ruggengraat. Het is logisch dat een staartloze Manx geen staartwervels heeft, maar het dier mist vaak ook een of meerdere heiligbeenwervels. De Manx met een ‘staartknot’ daarentegen, beschikt – naast de heiligbeenwervels – meestal ook over een tot drie staartwervels. Er zijn echter ook Manx katten die geen staartwervels hebben maar toch over een tot drie heiligbeenwervels beschikken. De afwezigheid van een of meerdere heiligbeenwervels kan op den duur leiden tot bijvoorbeeld incontinentie en verlammingen.
Atypisch katten gedrag
Er wordt wel gezegd dat een Manx kat zich soms meer als een hond gedraagt dan als een kat. Het dier is erg aanhankelijk en volgzaam. Deze kat zal zijn baasje vergezellen tijdens een heerlijke wandeling door het bos. Bovendien is de Manx erg speels: het dier houdt ervan om bijvoorbeeld een speelgoedmuisje of balletje te apporteren, zoals een hond dat graag doet met een stok of tak.
Leave a Comment